Nicole Lohle is nu een aantal jaar mantelzorger voor haar moeder: “Na het overlijden van mijn
vader heeft mijn moeder nog een jaar zelfstandig gewoond in Prinsenbeek, maar de symptomen van Parkinson namen toe.” Nicole heeft toen besloten haar moeder in huis te nemen. Samen met haar gezin droegen zij de zorg voor hun moeder en oma.
“Dat was heel gezellig,” vertelt Numi, de dochter van Nicole. “En hoewel oma steeds verder achteruitging, kon ze nog steeds heel scherp uit de hoek komen en moesten wij vaak lachen om haar droge humor.” Mevrouw Lohle trok in bij haar dochter en gezin in Leiden. Samen met de thuiszorg lukte het hen om hun moeder en oma op de been te houden. “Toen mijn moeder bij ons introk, was het land in lockdown door het coronavirus. De kinderen kregen online les, dus dat was een gezellige en drukke boel bij ons thuis. Wij kregen in Leiden dagelijks hulp vanuit de thuiszorg, maar zij hadden het tijdens de lockdown erg zwaar. Dat zorgde ervoor dat wij als gezin vaak moesten bijspringen, omdat de thuiszorg niet altijd tijd had om langs te komen. Maar,” voegt Nicole toe. “Het is voor mijn kinderen goed geweest dat zij daardoor hebben gezien dat het belangrijk is om voor je naasten te zorgen.”
Toenemende zorg
In maart vorig jaar nam de zorg voor mevrouw Lohle toe. “Mijn moeder kreeg een TIA en heeft toen enige tijd in het ziekenhuis en revalidatiecentrum doorgebracht,” vertelt Nicole. “Ik weet de dag dat oma een TIA kreeg nog heel goed,” voegt de Numi, de dochter van Nicole, toe. “Wij zaten aan de eettafel, want wij kregen online les. Plots zagen we oma wegzakken – dat was heel eng om mee te maken.” Vanaf dat moment wist de familie van mevrouw Lohle dat de zorg die zij nu kreeg in Leiden, van haar dochter Nicole en gezin, niet meer voldoende was. “De TIA heeft veel impact gehad op mijn moeder. Ze had al de ziekte van Parkinson en met de bijgekomen afasie is zij volledig afhankelijk geworden,” aldus Nicole.
“Oma krijgt nu echt zorg op maat”
Numi (kleindochter)
Mantelzorg aan huis
Als familie besloten zij dat er meer zorg nodig was voor hun moeder. “Mijn broer en zijn vrouw waren begonnen aan een verbouwing van hun huis in Breda. Zij hebben toen aangeboden om de garage om te bouwen naar een mantelzorgwoning,” vertelt Nicole. “Dat leek ons een goede oplossingen. Onze moeder naar een verzorgingshuis brengen, was voor ons namelijk geen optie.” Toen de mantelzorgwoning klaar was, kwam de familie voor een andere uitdaging te staan: “Als je een ouder naar een verzorgingshuis brengt, dan zijn hulpmiddelen als een rolstoel en speciaal bed zeer gemakkelijk te verkrijgen. Nu moesten wij dit als gezin via de gemeente regelen – dat was een heel gedoe,” aldus Nicole. Ook ging op dat moment nog steeds het coronavirus rond in de wereld, waardoor de druk op de thuiszorg zo hoog was, dat zij code rood moesten afgeven. “Welke zorginstantie wij ook benaderde in Breda, wij kregen nul op het rekest. Terwijl onze moeder inmiddels al was ingetrokken in de mantelzorgwoning. Mijn schoonzus Hiske heeft in die periode de zorg van onze moeder op haar genomen. Het water stond niet meer aan haar lippen, het liep over.” Zonder ondersteuning bij de zorg voor hun moeder konden zij de zorg aan huis niet realiseren. Nicole en haar familie hebben nog getwijfeld aan de gedachte om hun moeder dan toch maar bij een verzorgingstehuis in te schrijven. Nicole: “Wij hadden als familie aan elke bel getrokken in Breda – toen vonden wij ZorgMies Breda op het internet. Dat was precies wat wij nodig hadden voor onze moeder!”
Ondersteuning van ZorgMies Breda
ZorgMies Breda ondersteunt de familie Lohle zeven dagen in de week bij de zorg voor hun moeder. “Met een vast team van ZorgMiesen en Siemen helpen wij bij de niet-medische zorg. Wij halen haar uit bed, zorgen ervoor dat zij eet en drinkt en hebben vooral heel veel leuke gesprekken met elkaar. Als er medische handelingen nodig zijn, dan schakelen wij een externe verpleegkundige in of de thuiszorg,” vertelt Annette Bergen van ZorgMies Breda. Nicole haakt daarop in: “Toen mijn moeder, na haar TIA, uit het revalidatiecentrum kwam was zij er slecht aan toen. Inmiddels is ze weer aardig opgeknapt. Dat is voor ons als kinderen heel fijn om te zien.” ZorgMies Breda probeert, samen met de familie, het zo fijn mogelijk te maken voor mevrouw Lohle. Ook Numi, de kleindochter van mevrouw Lohle is erg blij met het team van ZorgMiesen: “Oma krijgt ontzettend veel aandacht en Annette en haar team zijn zo ontzettend lief voor haar. Ze krijgt nu echt zorg op maat,” aldus Numi. Annette haakt aan: “Dat is immers ons doel: ZorgMies maakt het leven leuker!”
Notitie van de familie: “Inmiddels is mama overleden na 1,5 jaar fantastische zorg van ZorgMies Breda.”
