Susanne Schieving, 45 jaar en woonachtig in Amsterdam, deelt haar verhaal over de uitdagingen van werk en mantelzorg.
Susanne begint het gesprek met een haastige toon, al is het maar vijf minuten later dan gepland. De reden? Het afscheid van haar moeder. Haar zus neemt de zorg over, maar afscheid nemen is voor hun moeder een lastige kwestie. Ze vinden slimme manieren om te vertrekken zonder dat haar moeder het opmerkt. “Met een moeder met dementie ben je nu eenmaal nooit ergens op tijd!” grapt Susanne.
Het gesprek loopt gelijk fijn en open met Susanne over haar leven. De 24 uurs zorg voor haar moeder met dementie, uitdagingen van het balanceren tussen werk, haar partner, vriendinnen en sociale verplichtingen. Waar blijft Susanne zelf te midden van deze zorgtaak? Hoe reageert haar werkgever, en biedt die de ondersteuning die ze nodig heeft?
Tijdens ons gesprek bevindt Susanne zich op weg naar huis in Amsterdam, anderhalf uur rijden van Meppel. Om het weekend is ze bij haar moeder. “We hebben het fijn samen” zegt ze. “We hebben vooral veel plezier, ondernemen van alles en gaan erop uit, zover als dat nog mogelijk is.”
Haar moeder heeft een passie voor dieren en om die verbondenheid te behouden, kochten ze zelfs een robotdementiekat. Een vertrouwde aanwezigheid voor het geval haar moeder ooit naar een verpleeghuis moet. Het idee van een verpleeghuis roept echter gemengde gevoelens op. Haar moeder is geen fan van groepsdynamiek en voelt zich nog jong tussen ouderen. Ze ziet er jeugdig uit en voelt zich ook zo.
“Mijn grootste angst is dat mijn moeder moet
Susanne Schieving
worden opgenomen in een verpleeghuis.”
“Sinds het overlijden van mijn vader is de dementie van mijn moeder toegenomen,” deelt Susanne. Samen met haar zus, broer, een goede vriend en de ondersteuning van ZorgMies, weten ze zich te redden. Ze bieden dag en nacht zorg, maar het is cruciaal dat haar moeder niet het gevoel krijgt dat ze verzorgd wordt. ZorgMies werd zelfs voorgesteld als een goede vriendin.
Susanne’s grootste angst is dat haar moeder moet worden opgenomen in een verpleeghuis. Ze gunt haar moeder een vertrouwde omgeving, haar eigen huis, tuin, en dieren. Maar als de nachtelijke onrust toeneemt en de zorg voor haarzelf en anderen onmogelijk wordt, wordt dat haar grootste zorg. “Ik ben om de week een lang weekend bij mijn moeder,” zegt ze. Van vrijdag om één uur tot maandag vijf uur. Haar zus neemt het andere weekend voor haar rekening. Door de week neemt een goede vriend de zorg op zich afgewisseld door haar broer of zus en een ZorgMies.
De balans tussen Werk en Mantelzorg
Haar werkweek van 32 uur in de hulpverlening is afgestemd op de zorgdagen voor haar moeder. “Het is een uitdaging,” geeft ze toe. “Mijn manager heeft oog voor mij, denkt met mij mee. Ik ben erg open over de situatie, dat hoort ook bij mijn werk als hulpverlener”. Ze benadrukt het belang van openheid op het werk. “Mijn advies aan werkende mantelzorgers is: ‘gooi het open, deel je situatie en soms gaan er deuren open’. ” Ze vertelt over de dagelijkse uitdagingen, van telefonische oproepen en crisis situaties die ze onder werktijd moet oplossen, tot het regelen van administratieve zaken rondom het PGB, financiën en contacten met zorgverleners.
Ook haar vriend begrijpt haar keuze om deze zorg op zich te nemen. “Ik heb veel geluk met hem,” zegt Susanne. Terwijl de avonden worden ingenomen door FaceTime-gesprekken met haar moeder, realiseert Susanne zich dat haar vriend en vriendinnen haar keuze begrijpen en respecteren. “Er is weinig tijd voor sociale aangelegenheden, hoezeer ik het ook mis.”
De rollen zijn omgedraaid, beseft Susanne. Ze zorgt nu voor haar moeder met liefde. “Ik probeer een balans te vinden, maar het is een voortdurende uitdaging”. Haar zelfgecreëerde momenten van rust, zoals yoga, helpen haar op de been te blijven te midden van deze zorgmarathon. Het is een verhaal van liefde, opoffering en veerkracht, waar Susanne ondanks de uitdaging het hoofd boven water houdt.
Wilt u meer weten over wat ZorgMies voor u kan betekenen? U kunt ZorgMies Regio Zwolle e.o. bereiken op telefoonnummer 038 – 78 20 560 of zwolle@zorgmies.nl. Wij nemen zo snel mogelijk contact met u op. Wij komen graag bij u langs om samen met u de mogelijkheden door te nemen en deze af te stemmen op uw persoonlijke situatie.
In korte periode na het gesprek met Susanne is haar moeder erg ziek geworden. Op donderdag 14 december is mevrouw Schieving in het bijzijn van Susanne en haar familie gestorven. Als eerbetoon aan haar heeft de familie samen met ZorgMies besloten dit stuk alsnog te plaatsen….
Geschreven door Gertia Hemminga, namens ZorgMies Regio Zwolle
