Het werk bij ZorgMies Zwolle verrijkt ons leven

Gertia in gesprek met Hennie en Marinus Brals uit Meppel: Vandaag heb ik een hele bijzondere afspraak. Deze keer geen interview met een ZorgMies en haar cliënt of een relatie van ZorgMies, maar zit ik in Meppel aan de keukentafel bij het echtpaar Hennie en Marinus Brals. Beide gepensioneerd, zeventigers en aan het werk als ZorgMies en ZorgSiem. Hoe bijzonder is dat!

Onder het genot van een kop koffie maak ik kennis met twee heel mooie, warme en enthousiaste mensen die graag iets willen betekenen voor hun medemens. Iets doen wat hun eigen leven verrijkt. Waar kan dat  nog mooier als bij ZorgMies!

Een nieuwe fase: met pensioen
Ze nemen mij een stukje mee in hun actieve leven. Marinus werkte tot zijn pensioen als kok in het, toen nog Diaconessen ziekenhuis, in Meppel. Hennie werkte jaren op het kantoor bij Brink in Staphorst als administratief medewerkster. Daarnaast runden ze, tot nog enkele jaren geleden, samen een cateringbedrijf in hun woonplaats IJhorst. Marinus verzorgde de catering en Hennie deed de administratie. Het huis met de grote bewerkelijke tuin werd kort geleden ingeruild voor een prachtig appartement in het centrum van Meppel. Daardoor kregen ze nog meer tijd en vrijheid.  

Met de oprichting van de Hospice in Meppel, nu 10 jaar geleden, startte Hennie als vrijwilligster. “Waardevol en intensief werk,” zegt ze. “Binnen de Hospice kwam ik in gesprek met een collega die ook als ZorgMies werkte,” vertelt Hennie. “Dat leek mij ook wel wat. Zo kwam ik gesprek met Gineke van ZorgMies Zwolle. Er was een goede klik en ik meldde mij aan als ZorgMies.”

ZorgMies en ZorgSiem
“Mijn eerste werk als ZorgMies was bij een mevrouw van 80 jaar in Meppel, die alleen en zelfstandig woonde,” vertelt Hennie enthousiast. “Samen met een aantal ZorgMiesen hadden we verschillende taken ondersteunend aan de thuiszorg. Iedere dag was er een ZorgMies bij mevrouw. Door middel van een logboek stemden we alles met elkaar af. Het was een mooie tijd samen. Naast het brengen van gezelschap, deed ik wat licht huishoudelijk werk. Na het eten, om stipt zes uur zaten we voor de televisie. Want mevrouw wilde elke dag het nieuws zien. Dat was een mooi moment van de dag samen. Toen mevrouw overleed heeft Gineke samen met ons een avond belegd, om deze intensieve tijd ook voor ons als ZorgMiesen af te sluiten. Een fijne avond, met koffie en appelgebak, want daar hield mevrouw ook zo van. Op dat moment wist ik dat ik graag als ZorgMies verder wilde.”

Koken als werk en hobby
“Mijn tweede cliënt bij  ZorgMies,” vertelt Hennie verder, “dat was een meneer waar ik ook voor kookte.” Marius bekeek het op een afstand. “Want, Hennie kookt thuis nooit! Dat doe ik,” zegt hij met een grote glimlach. “Dus ik was wel benieuwd hoe ze dat ervaarde.” Toen Hennie op een dag de griep kreeg, stelde ze Marinus voor om haar te vervangen. “Koken gaat het hem immers goed af! Daarnaast wist ik zeker dat hij ook in de omgang met meneer zich prima zou redden,” vertelt Hennie. “Zo gezegd zo gedaan. Dat was het begin van mijn werk als ZorgSiem” zegt Marinus stralend. Ook ik meldde mij aan bij Gineke. Van af toen gingen Hennie en ik, tot het overlijden van meneer, om en om naar hem toe. Wat hadden we een bijzonder fijne tijd samen!”

“Op een dag had Gineke voor mij een mooie nieuwe match. Ik ging 2 keer per week naar een hele dankbare meneer in Tuk. We hadden een enorme klik. Het was een man om van te houden,” zegt Marinus op een warme toon.  “Meneer was licht dement, woonde op zichzelf en we ondernamen samen van alles. Op creatief gebied, want meneer was onderwijzer geweest. Dus ik leerde papieren tulpen vouwen.” De Tulpen uit Tuk pronken in de woonkamer van Hennie en Marinus. “Ik maakte meneer erg blij met een gebakken eitje en patat uit de airfryer. Voor mij en kleine moeite om voor te bereiden. Maar waar meneer het meeste van genoot was er samen op uit gaan. We hebben heel wat ritjes in mijn auto gemaakt. Toeren door de omgeving, samen kringloopwinkels bezoeken, gesprekken voeren over ons leven en onderweg een kroketje eten. Geweldig! Ik genoot er zelf ook enorm van,” zegt Marinus.

Samen rondtoeren
“Ik had een goed contact met de zoon en dochter van meneer. Op een dag moest meneer verhuizen naar een verzorgingshuis in Vledder. De zorg voor meneer in zijn eigen huis werd te intensief. Op de dag van de verhuizing, terwijl de kinderen de verhuizing realiseerden,  ben ik met meneer gaan toeren. De verhuizing zorgde voor zoveel onrust bij meneer en onze rit samen bracht rust. Bij het afscheid zei meneer “we blijven vrienden voor het leven”. En zo voelt het ook.

Zowel Hennie als Mariunus zijn door Gineke weer gematcht aan nieuwe cliënten. “Vol energie proberen we ook deze mensen weer een stukje gezelligheid en ondersteuning te geven”.

“Wij zijn beide heel dankbaar dat deze fase in ons leven zo uit pakt,” sluiten Hennie en Mariunus terwijl ik naar de deur loop, dit mooie gesprek mee af.

Heb jij ook hart voor de zorg en lijkt het werk als ZorgMies of ZorgSiem ook iets voor jou? Kijk dan voor meer informatie op Word ZorgMies – ZorgMies Nederland. Of neem contact op met Gineke en Majanka op 038 – 78 20 560 of zwolle@zorgmies.nl